Oceń bazę pożytkową swojej pasieki

Skorzystaj z tej (niemieckiej) mapki.

• Ekonomiczna opłacalność lotu pszczół wynosi od 1,5 do 2,0 kilometrów;
• Powierzchnia koła o promieniu 1,5 km jest równa 706 hektarów, natomiast o promieniu 2,0 kilometrów? 1256 hektarów (ha);
• na jeden kilometr kwadratowy nie powinno przypadać więcej niż 6-7 pni, w promieniu 2 km nie powinno być ich więcej niż 50;
• pszczoły wykorzystują średnio 55 procent zasobów pożytkowych nektarowych oraz 10 procent zasobów spadziowych;
• średnioroczne zużycie miodu na rozwój rodziny wynosi 90 kg (z czego 20-25 w kwietniu i maju, 30 kg w czerwcu, 15-17 kg w lipcu, 10-12 w sierpniu), natomiast pyłku 25 kg.

• Szacunkowo określamy powierzchnię naturalnych zbiorowisk roślinnych: lasy, roślinność nadrzeczna, użytki zielone, nieużytki, wrzosowiska oraz zbiorowiska sztuczne i roślin uprawnych: sady i ogrody, parki, rośliny oleiste, motylkowe, strączkowe, gryka. Idealną pomocą do obliczenia powierzchni może być mapa geodezyjna w skali 1:20 000. Na mapie ustalamy lokalizację pasieki a następnie za pomocą cyrkla zakreślamy obszar o promieniu 2 kilometrów. W kole zaznaczamy za pomocą odpowiednich kolorów interesujące nas zbiorowiska roślinne naturalne i sztuczne po czym określamy ich orientacyjną powierzchnię. Bardzo dobrym ułatwieniem może być siatka narysowana na przezroczystej kalce o kwadratach równych według skali mapy powierzchni jednego hektara.

  1. Możesz rownież skorzystać z tej (niemieckiej) mapki. Instrukcja: umieszczamy kuszkę na mapie w punkcie w którym planowana jest nasza pasieka; ustawiamy zasięg lotu; zaznaczamy Hauptfluggebiet; przy Kartenstil i zanaczeniu – Bing Luftbild mamy widok satelitarny okolicy.
  2. Następnie mnożymy liczbę hektarów poszczególnych zbiorowisk (naturalnych i sztucznych) przez jednostkową wydajność miodową z hektara. Orientacyjna wydajność roślin miododajnych: zob. poniżej.
  3. Po zsumowaniu wydajności wyliczamy możliwości wykorzystania zasobów przez pszczoły, średnio 55 procent.
  4. Otrzymaną wartość dzielimy przez liczbę wszystkich pni znajdujących się na badanym terenie.
  5. Od otrzymanego wyniku odejmujemy ilość miodu potrzebnego na rozwój rodziny ok. 90 kg rocznie, a otrzymana różnica stanowi ilość potencjalnego zbioru miodu towarowego w sezonie w przeliczeniu na jeden pień.

  Ocena wydajności pożytkowej w przeliczeniu na jeden hektar
• Określamy analogicznie jak powyżej (najlepiej z wykorzystaniem mapy geodezyjnej lub wskazanej powyżej) powierzchnię naturalnych zbiorowisk roślinnych i upraw.
• Następnie mnożymy liczbę hektarów poszczególnych zbiorowisk (naturalnych i sztucznych) przez jednostkową wydajność miodową z hektara. Orientacyjna wydajność roślin miododajnych: zob. poniżej.
• Sumę 100 procent wydajności w kilogramach dzielimy przez całą badaną powierzchnię w hektarach.
• Otrzymany wynik mówi nam o wydajności terenu. Według Oddziału Pszczelnictwa Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Puławach tereny o zasobach poużytkowych od 4 do 5 kg z hektara należy uważać za dobre (średnio bogate), natomiast o zasobach od 6 kilogramów z hektara za bardzo dobre (bogate).

  WYDAJNOŚĆ WYBRANYCH ROŚLIN MIODODAJNYCH
• las iglasty, mieszany (nektar) – 17 kg
• las iglasty (spadź) – do 700 kg
• użytki zielone – 40 kg
• grunty orne (chwasty, poplony) – 10 kg
• sady – 20 kg
• roślinność nadrzeczna 150 kg
• wrzos – 0d 50 do 100 kg
• rzepak ozimy – od 80 – do 150 kg
• gorczyca biała – od 40 do 90 kg
• malina – od 50 do 250 kg
• borówka – do 100 kg
• gryka – od 100 do 250 kg
• koniczyny – od 100 do 120 kg
• nostrzyk biały – od 200 do 600 kg
• facelia – około 200 kg
• nawłoć – od 300 do 750 kg
• lipa, klon – około 2 kg z jednego drzewa
• robinia akacjowa – około 1 kg z jednego drzewa

Wydajność miodowa zespołów leśnych w warunkach polskich

(wg. Szklanowskiej 1973, 1979)*